در عصر یخبندان ، بسیاری از جانوران یخ زدند و مردند. خارپشت ها که بدی اوضاع را دریافتند تصمیم گرفتند دور هم جمع شوند و بدین ترتیب هم دیگر را حفظ کنند. ولی هنگامی که در کنار هم قرار می گرفتند ، خارهایشان یکدیگر را زخمی می کرد. به ویژه هنگامی که نزدیک تر می شدند تا گرم تر شوند. پس تصمیم گرفتند از کنار هم دور شوند ولی این بار به دلیل سرما ، یخ زده و می مردند. از این رو مجبور بودند برگزینند ؛ یا خارهای دوستان را تحمل کنند یا نسل شان از روی زمین بر کنده شود. دریافتند که باز گردند و گرد هم آیند. آموختند با زخم های کوچکی ( که هم زیستی با کسی بسیار نزدیک به وجود می آورد) زندگی کنند چون گرمای وجود دیگری مهم تر است. و این چنین توانستند زنده بمانند.

بهترین رابطه این نیست که اشخاص بی عیب و نقص را گرد هم می آورد بلکه آن است هر فرد بیاموزد با کاستی های دیگران کنار آید و خوبی های آنان را ستایش نماید